هر روز، هفته ، ماه  و سال که به پیرامون شهرهای استان مان سفر می کنیم ، چند ده ساختمان جدید با وجود بحران فزاینده اقتصادی در حال احداث است  و ده ها و صدها هکتار زمین هم به حال خود رها شده که بایر بماند تا مجوز تغییر کاربری اش بیاید و دهها و صدها هکتار هم قطعه بندی شده و منتظر دریافت پروانه ساختمان اند و ده ها و صدها هکتارهم قطعه بندی شده اند و پروانه ساختمان را هم از مسیر رانت گرفته اند و دهها و صدها هکتارهم با سفارش دهیاران خریداری شده به اطمینان اینکه سد مقاومت دولت و قوه قضا را در سال آینده خواهیم شکست، بحرانی را مدیریت می کنند که جز نگاه تک بعدی به درآمدزایی آنهم به هر شکلی نخواهد بود.
این شبیخون زیست محیطی اگر چه سال های سال در نگاه بدتدبیری مدیران اجرایی کشور وجود داشته و دارد، اما اکنون آنقدر روند نابسامانی پیدا کرده که دهیاران با هماهنگی بنگاههای معاملات و برخی مدیران اجرایی کاررا به جایی رسانده اند که می گویند زمین بخرید که ما در سال آینده با فشار پول دارها و آن مردمانی که دست شان به دهان شان می رسد، برای توسعه ساخت و ساز در روستاها مقاومت دولت و قوه قضاییه را خواهیم شکست.
چندی پیش آن عضو شورای شهر 6 هزار متر باغ چای را محصور کرد و با تراکتور بوته های چای را از ریشه در آورد چون سفارش داشت و سپس آن صاحب نفوذ دوهکتاری از باغ چای را تغییر کار بری داد و بوته های چای را نابود کرد و 7 فقره پروانه برای ساخت گرفت و سپس دو کوچه در جایی احداث کرد که هنوزهیچ خانه ای در آن ساخته نشده بود و شوربختانه برق رسانی هم شد تا لامپ های روشن آن کوچه دهیاران و شوراها را نهیب بزنند که خودتان را به خواب نزنید ،اینجا فساد دارد عمق پیدا می کند و بازهم کک شان گزیده نمی شود .
در این وانفسا می شنویم که مدیری و کارشناسی می گوید پول که باشد برای هر بیغوله ای هفت تیر برق که هیچ ،هفتصد تیر برق نصب می کنیم تا گردشگری توسعه یابد ، توسعه ای در این باغ های چای و برنج و مرکبات که هرروزه دارند تخریب اش می کنند وساختمان های جدیدی را تحت عنوان طرح هادی شهر و روستا احداث می کنند .
با این وجود وقتی که کارشناسان می گویند در 40 سال گذشته بیش از 6 میلیون هکتار زمین زراعی  و جنگل را نابوده کرده ایم و به جایش کارهایی که نباید می کردیم ،کرده ایم ، به رگ گردن مسئولان برمی خورد که ای بابا این آمارهای دروغین را از کجا می آورید.
اینکه یک مهندس شهر سازی و کارشناس محیط زیست بگوید درده سال آینده با وجوداین همه ویرانی منابع طبیعی و تغییر کاربری ها و روند فزاینده کاهش تولید، جمعیت استان مان به 6 میلیون نفر خواهد رسید، آیا تمهیدی برای دو برابر و نیم کردن زیر ساخت ها اندیشیده ایم و آیا راهبردی در ذهن پرورانده ایم !؟ بی گمان کاسه چه کنم در دست خواهیم گرفت .
و باید بدانیم که هر چه زودتر اگر بتوانیم این روزمرگی را در مدیریت کشور نوسازی کنیم، دیر کرده ایم ، دیر کرده ایم برای کشوری که نیمه خشک است، و از استان های نیمه خشک است که دایم به استان مان مهاجرت می کنند وخواهند کرد و آنگاه ساخت و سازهایش بی برنامه درهر کوی و برزن بیش از پیش توسعه خواهد یافت.
  و این همه گواه آن است که همه ی تخریب ها در کشوری انجام می شود که مدیرانش همه از گزینش های سخت گذر کرده اند و هنوزهم این گزینش های سخت و بیهوده در میان است تا دریابیم که جریانی خود خواسته می خواهد هیچکس از این خواب زدگی بیدار نشود تا دور نمای زیست بوم مان همچنان  به امان خدا رها شود.